CZY MOJE DZIECKO JEST NADPOBUDLIWE PSYCHORUCHOWO?

Czy moje dziecko jest nadpobudliwe psychoruchowo – objawy nadpobudliwości psychoruchowej
Nadpobudliwości psychoruchowa u dzieci jest zaburzeniem neurologicznym, o którym świadczą określone objawy, jakie można zaobserwować u dziecka już w wieku przedszkolnym. Kiedyś uważano , że jest to dolegliwość wieku dziecięcego z której się wyrasta w okresie dojrzewania, teraz wiadomo ,że tak się nie dzieje. Dziecko z nadpobudliwością psychoruchową potrzebuje pomocy specjalistów, rodziców i nauczycieli. W przeciwnym wypadku samo sobie nie poradzi z nadmiarem zachowań nad którymi nie potrafi zapanować. Dziecko nadpobudliwe jest ciągle w ruchu, niczego nie może zrobić spokojnie, nawet kiedy wykonuje ulubione zajęcie, bawi się wówczas macha nogami, kołysze się, huśta na krzesełku, macha rączkami, podskakuje. W wieku przedszkolnym obserwuje się znaczną ilość konfliktów z rówieśnikami, emocjonalne reagowanie na współpracę z dziećmi, oraz nie przestrzeganie ustalonych norm i zasad zachowania.
Wg. T. Wolańczyka oraz A. Kołakowskiego nadpobudliwość psychoruchowa oznacza zespół nadpobudliwość psychoruchowej czyli zespół hiperkinetyczny, będący schorzeniem mającym charakterystyczne objawy i wymagającym odpowiedniego leczenia. Nadpobudliwość nie jest cechą na podstawie której można dzieci podzielić na zdrowe lub chore. Jest to cecha podobna do wzrostu, są dzieci nadpobudliwe, są nadmiernie flegmatyczne, albo bardziej spokojne lub bardziej rozbiegane. O tym czy objawy dziecka są aż tak nasilone, że możemy mówić o zaburzeniu, czyli o zespole hiperkinetycznym, decyduje funkcjonowanie dziecka, a więc to czy objawy znacznie utrudniają dziecku życie i stają się źródłem problemów w domu i przedszkolu.
Najbardziej widocznym a jednocześnie uciążliwym dla otoczenia objawem nadpobudliwości jest NADMIERNA RUCHLIWOŚĆ. Jest ona znacznie większa niż u innych dzieci w tym samym wieku. Dziecko jest w ciągłym ruchu, kręci się, biega, podskakuje, w jego zabawach również przeważa element ruchowy. Bardzo często obserwuje się szarpanie, kręcenie włosków, obgryzanie paznokci. Co prawda dzieci w wieku przedszkolnym charakteryzują się rozwojową potrzebą ruchu, jednak połączenie jej z nadpobudliwością psychoruchową sprawi że będzie ona przybierać wyraźniejsze formy. Dzieci nadpobudliwe nie potrafią również właściwie ocenić niebezpieczeństwa, ich zachowania są niekiedy ryzykanckie, nieopanowane, co może zakończyć się wypadkiem. W grupie przedszkolnej, dziecko nadpobudliwe nie potrafi zgodnie funkcjonować z innymi dziećmi, często przeszkadza w zabawie, chce być w centrum zainteresowania, podczas rozmowy krzyczy, macha rączkami. U dzieci nadpobudliwych, nadruchliwość ujawnia się bardzo szybko i intensywnie narasta.
Drugim typowym objawem nadpobudliwości psychoruchowej jest NADMIERNA POBUDLIWOŚĆ EMOCJONALNA. Zachowania i reakcje emocjonalne są znaczne i niewspółmierne do wywołujących je bodźców. W zachowaniu obserwuje się również często agresywność, płaczliwość, nadmierną wrażliwość .U dzieci nadpobudliwych nie istnieje równowaga pomiędzy reakcją emocjonalną a wywołującą ją przyczyną, często działają pod wpływem impulsu, nie panują nad swoim zachowaniem, nie przewidują. Może również występować zmienność nastrojów, przechodzących od smutku do gniewu. Niezrównoważenie emocjonalne i niedojrzałość uczuciowa powodują, że dzieci nadpobudliwe są mało odporne na sytuacje trudne.
Trzecim typowym objawem nadpobudliwości jest ZABURZENIE KONCENTRACJI UWAGI. Przejawia się ona w słabej koncentracji, małej wytrzymałości, szybkiej męczliwości, dzieci są rozkojarzone, zapominają, są chaotyczne w działaniu. Wszystko to sprawia, że dzieci nie są w stanie na niczym skoncentrować uwagi natomiast uwaga jest labilna co uniemożliwia prawidłowe intelektualne funkcjonowanie dziecka. Każdy nawet najmniejszy bodziec rozprasza je i odrywa od zasadniczej czynności. Dziecko sprawia wiele kłopotów w przedszkolu, nie słucha tego, co się do niego mówi, jest ożywione, zaczepia kolegów. Każdy bodziec rozprasza uwagę dziecka, odrywa je od właściwego zajęcia, które w efekcie zostaje niedokończone, lub wykonane nieprawidłowo. Każde skupienie się na zadaniu i wytrwaniu przy nim aż do końca wymaga tak dużego wysiłku, że dochodzi bardzo szybko do zmęczenia i niechęci do dalszej pracy.
Wszystkie wymienione objawy nadpobudliwości psychoruchowej występują już przed ukończeniem 7 roku życia, czyli w wieku przedszkolnym.

Joanna Wałkuska